Begin oktober kwam ik thuis van denk ik de meest bijzondere reis die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Niet omdat Kos nou zo’n exotische bestemming is waar je nooit genoeg van krijg, maar wel omdat deze reis een lading kreeg die ik niet eerder ervaren heb. Waardoor het eiland ineens toch een magische lading krijgt. Eerder dit jaar ben ik namelijk mijn hart verloren aan het meest vrolijke Griekse hondje, en zijn Thomas en ik eerder deze maand terug gegaan om hem op te halen. Ik stel je vandaag voor aan onze Moos!
– Welkom lieve Moos –
Onze Griekse adoptie hond
– Eerder dit jaar op Kos –
Ik weet hoe het is om familie in het buitenland op te zoeken. Mijn familie woont goed verspreid en zo maak ik al van jongst af aan tripjes naar Australië en Thailand om vakantie te vieren en bij te kletsen met familie. Zelf heb ik ook altijd gedacht dat ik voor een langere periode wel ergens in het buitenland neer zal strijken, maar van die plannen is nog weinig terecht gekomen. Ik geniet intens van alle tripjes die ik kan en mag maken en zoek mijn broer, die van bestemming naar bestemming hopt in Europa (voor zijn werk weliswaar) dan ook maar al te graag op.
Eerder dit jaar werd bekend dat Kos zijn bestemming voor deze zomer zal worden. Door privé omstandigheden wilde Thomas en ik er begin dit jaar al snel tussen uit en dat resulteerde erin dat wij Pasen vierde in Griekenland (hét feest van het jaar als je het aan de Grieken vraagt) en onze zomer al vroeg begon.
We genoten intens van onze tijd daar en elkaar. Vanaf Kos maakte ik nog een pers trip naar Lipsi, bezochten we Bodrum (Turkije) en hebben we alle uithoeken van het eiland gezien. Wat ons vooral opviel was de grote hoeveelheid aan zwerfkatten die we op het Griekse eiland in de Dodekanesos zagen. We doneerde aan de opvang centra’s en hebben aardig wat aandacht geschonken aan deze dieren. Honden zagen we ook wel, maar niet heel veel. Tot onze weken daar op zijn einde liepen en onze harten spontaan een sprongetje maakte.
Liefde op het eerste gezicht..
Al jaren ben ik verliefd op de schattige en compacte Corgi’s. Het was dan ook mijn wens om een eigen pup te vinden zodra wij een eigen huisje hebben. De liefde en de wens was zo groot dat we wat benodigdheden betreft, al in huis hebben. We zochten dus alleen nog een diertje om ons mandje te vullen. En daar kwam op een avond, heel onschuldig en redelijk afwachtend een mooi klein Grieks hondje aanlopen. Het is geen Corgi, maar de korte pootjes en het volle behang deden mij ergens aan een Corgi denken. Ik vloog op van mijn stoel, installeerde mij naast de hond en begon spontaan het dier te knuffelen.
Van het een kwam het ander en voor ik het wist werd mijn enthousiasme opgemerkt door een vriend die tijdelijk voor het hondje zorgde. Hij vertelde dat het zwervertje nog een goed thuis zocht. Helemaal overdonderd van het lieve dier zelf en het tragische verhaal wat achter deze vrolijke ogen schuil gaat, kon ik niets anders doen dan mijn hart te volgen en volmondig ‘ja’ te zeggen.
Dit kan misschien wat impulsief overkomen en vaak wordt geadviseerd om zo’n beslissing niet tijdens de eerste ontmoeting te maken. Er is wel degelijk nagedacht of ik deze hond kan bieden wat hij nodig heeft, en een klik die je zoekt met een dier hadden wij eerlijk gezegd al direct. We zeiden gedag en lieten vrienden van ons achter met de boodschap dat wij het hondje inderdaad een goed thuis willen bieden. Een beslissing waar we in Nederland opnieuw goed over nagedacht hebben. Maar nie van terug gekomen zijn.
De keerzijde van Griekse straathondjes
Griekse hondjes kennen namelijk vaak een hele andere opvoeding dan wij thuis aan onze dieren geven. Ik hoor verhalen van hondjes die aan kleinkinderen cadeau gedaan worden zodat de kinderen ernaar kunnen kijken (als zij daar zin in hebben) maar er zijn ook hondjes die als speelgoed weggegeven worden. Zonder dat zij een thuis hebben met een mandje, liefde en een goed gevulde voerbak moeten zij van jongst af aan hun eigen korstje bij elkaar scharrelen.
Dit staat zo haaks tegenover hoe wij dieren houden (als het goed is, ik ga er even vanuit dat hier mensen met een goed hart meelezen) en wat dieren verdienen. De regel “neem pas een dier als je er goed voor kunt zorgen” gaat hier (vaak door cultuur verschillen) simpelweg niet op.
Ergens kunnen wij het deze mensen dan ook niet kwalijk nemen, en ligt het vooral aan gebrek aan goede voorlichtingen waardoor een hoop leed bespaard kan worden. Ik hoop dat dierenartsen en de Animal Rescue centrums op dit gebied nog veel winst kunnen maken. Er wordt namelijk tot de dag van vandaag namelijk nog slecht met veel dieren omgegaan, en omdat er zo weinig controle op deze dieren is hebben veel een zwevend bestaan. Waardoor de kans op ongewenste nestjes ook nog eens veel groter is.
Daarnaast wordt er nog ieder jaar gif in honden en katten voer gedaan op straat waardoor veel dieren vergiftigd of gedood worden. De straatdieren eten dan voer op wat wat gif bevat of punaises. Een gedachte waar ik zelf letterlijk al ziet van wordt.. Maar het is een harde realiteit voor de vele kansloze dieren die op het eiland leven.
Toen kwam het langverwachte berichtje
De druk om de papieren van Moos rond te krijgen was dan ook groot, iedere dag dat hij op straat zijn rondje doet kan het zijn dat er iets gebeurd. Maar zoals alles op zijn Grieks tijd nodig heeft, moesten we ook met onze adoptie veel geduld hebben.
Ergens in september kwam het langverwachte berichtje dat het papierwerk geregeld was en wij onze lieve Moos op konden halen. Tranen van geluk bungelde over mijn wangen heen en voor wij het wisten zaten wij later die maand enigszins opgelaten en gevuld met vlinders in het vliegtuig naar Kos. Wij hebben onze ‘adoptie’ namelijk niet via een Rescue Center laten uitvoeren, maar samen met Griekse vrienden geregeld. Wij hebben er daarom voor gekozen om hem zelf op te gaan halen. Wat inhoudt dat vrienden een oogje in het zijl hebben gehouden en hij niet in een kennel of opvang heeft gezeten.
Moos is een altijd vrolijke Kokoni (een kleine Griekse rashond) van 2,5 – 3 jaar, die erg toe was aan vastigheid en liefde. Al vanaf het moment dat ik hem hart sloot, eerder dit jaar, kon ik niet wachten op dit moment. Nu het moment ein-de-lijk daar was, en ik zijn riem eindelijk in mijn handen kreeg, was ik oprecht het meest gelukkige persoon wat die dag op aarde rond liep. Dat kan gewoon niet anders.
Ons Griekse avontuur
Onze tijd in Griekenland was onwijs waardevol. We hebben elkaar hier beter leren kennen en zijn sterk naar elkaar toe gegroeid. Hij heeft zich helemaal over gegeven en leerde iedere dag nieuwe dingen bij. Als voorbereiding hadden wij er rekening mee gehouden dat hij vanaf het begin bij ons zal zijn, en boekte een hotel waar kleine huisdieren meer dan welkom zijn.
Hij ging probleemloos mee naar restaurants en op lange wandelingen door de stad en over het strand. We hebben Griekse oudheden herontdekt, vele road tripjes gemaakt (hij is dol op auto rijden) en uren doorgebracht op het strand. Waar hij kuilen graaft om zichzelf koel te houden en waar wij beiden genoten hebben in de zee. Deze tijd had ik oprecht niet willen missen, net als de Griekse zon.
Hoe fijn onze tijd in Griekenland ook was, ook aan deze vakantie kwam een eind. Een korte vliegreis is dé officiele start van een heel nieuw honden leven. Hier kan het echte wennen gaan beginnen. En het fijne voor hem was dat er ook op Schiphol bekende gezichten stonden waardoor hij heel vrolijk en redelijk zelfverzekerd zijn hondenbench uit kwam.
Welkom thuis lieve Moos
Inmiddels is Moos alweer twee weken thuis en werden wij thuis ontvangen met een onwijs leuke ‘Moos Shower’. Het koudere weer, het leven in een huis, de andere dieren en nieuwe wandel gebieden zorgde ervoor dat hij de eerste week overdag sliep als een baby. Langzaam aan zie ik ook dagelijks wel positieve veranderingen in zijn gedrag met betrekking tot eten, het aan de lijn lopen en het überhaupt in een huis zijn.
Ritme doet hem erg goed, en ik verbaas mij erover hoe snel hij dingen op pakt. Zeker nu mijn Grieks aardig opgekrikt is, Griekse commando’s waren voor mij even een struikelblok, maar daardoor ontnam ik ze wel bij hem, waardoor alles zoveel makkelijker gaat. Het is daarnaast vooral zoeken naar een ritme wat voor ons beiden werkt. Onze dagen zijn gevuld met fijne wandelingen en dat is dan ook de reden waarom een update even op zich heeft laten wachten.
Als jullie het leuk vinden kan ik regelmatig updates gaan schrijven. Persoonlijk vind ik het namelijk erg waardevol om de iets minder gelukkige hondjes die geen thuis hebben, namelijk wel een thuis te bieden. Ongeacht waar het asiel of de opvang ook is ter wereld. Liefde voor een dier stopt voor mij namelijk niet aan de grens. En terwijl er aardig wat dieren geadopteerd worden is er nog niet heel veel content in het Nederlands te vinden. Zeker niet met betrekking tot Kokoni’s. Jullie kunnen dus nog heel wat van lieve Moos verwachten.
Wil je ook een hondje adopteren vanuit Griekenland? Dan kun je o.a. voor informatie en adoptie dieren bij Animal Rescue Kos en Atlas Animal Project terecht.
Heb jij weleens aan het adopteren van een dier gedacht?
Dag Linda,
Wat leuk om te lezen over Moos en zijn leven op Kos en nu bij jou thuis in Nederland.
Ik heb jullie mogen ontmoeten bij Filarakia en toen vertelde jij over de avonturen van Moos hoe het allemaal verlopen is.
Ik wens jou en Thomas veel geluk met Moos een prachthondje is het.
Zit zeker op een goede plek bij jou…..????
Heel veel groetjes van Francis en Eric Morssink
Auteur
Hi Francis en Eric,
Wat leuk zeg dat jullie ons online gevonden hebben en even een berichtje achter laten. De nazomer in Kos lijkt alweer zo ver weg nu het hier alweer zo koud is hihi! En wat een lief berichtje. Wij zijn ook heel erg blij dat het allemaal gelukt is en dat hij het hier ook zo goed doet 🙂 Hoop dat jullie een fijne vakantie gehad hebben. En wie weet tot volgend jaar!
Liefs,
Linda
Wat een mooie hond! Fijn dat hij goed terecht is gekomen.
Ik zou ook graag een hond adopteren.
Mijn zusje heeft stage gelopen bij een opvang in Griekenland. Zo zielig hoeveel honden daar zitten.
Wat een prachtig hondje! Moos is vast dolgelukkig met zijn gouden mandje. En jij bent overduidelijk ook dolblij met hem. De liefde spat van het scherm. Veel geluk samen!
Ik snap je helemaal! Ik heb 3 jaar geleden ook een hondje meegenomen vanaf lesbos. Hij is mijn alles. En wat fijn dat jullie deze knapperd een mooie toekomst gaan geven.
Auteur
Wat onwijs leuk en bijzonder om te lezen dat je een hondje vanaf Lesbos mee hebt genomen. Hoe gaat het nu met hem in Nederland? Heeft hij erg moeten wennen aan zijn nieuwe bestaan? 🙂
Aww, wat een bofkont is Moos met zo’n fijn thuis! <3 En wat een prachtig verhaal over jullie adoptie! Liefde op het eerste gezicht, zo te horen. Hopelijk kunnen jullie nog héél lang genieten van lieve Moos en hij van jullie. Maar zo te horen gaat dat helemaal goed komen 🙂