Wat wij vrouwen al niet over hebben om een ongewenste zwangerschap te voorkomen is niet in een blog artikel te beschrijven. Al jong worden wij in een wachtkamer bij de huisarts geplant, en gaat ieder meisje ‘het’ gesprek hebben (wat vooral heel gênant is als je aan het puberen bent, hopeloos verliefd bent op een jongen en je geen kans maakt en de huisarts het over intimiteit gaat hebben) en kom je uiteindelijk als zoveelste uit de klas (dagelijks gespreksonderwerp; wie heeft hem al, en welke?) die eindelijk aan de pil mag. Serieus, dat is als tiener een hele mijlpaal, een stap dichterbij het echte vrouw worden. Je denkt er goed aan te doen om dagelijks, drie weken lang, pillen vol hormonen te gaan slikken. Maar is dit eigenlijk wel zo’n vrouw vriendelijke oplossing?

 

Het leed dat ongewenste zwangerschappen voorkomen heet

Bij mij is het hele pil gebruik verhaal goed begonnen. In tegenstelling tot klasgenoten kwam ik niet aan, kreeg ik geen (vr)eet buien, kreeg ik er geen acne van en lag ik niet (meer) met buikpijn op bed in de feestweek (ja zo noemde wij de stopweek toen, heel sjiek). Ik begon met de Diana pil, voornamelijk om mijn huid iets rustiger te krijgen (hallo jeugdpuistjes) en dat het een anticonceptie middel was, was mooi meegenomen. Tot het bericht kwam dat er doden waren gevallen in Frankrijk, sterfgevallen die waren te linken aan de pil die voor mij zo goed werkte. Omdat ik zelf ook in een risicogroep bleek te vallen (dat mijn oude huisarts hier nooit naar gevraagd heeft bleef een raadsel) moest ik overstappen en voelde ik mij net als mijn klasgenootjes op de middelbare school. Deze pillen vielen simpelweg niet goed en maakte mij vooral ziek in de stopweek. Niet eerder had ik last van zulke hormonale schommelingen en keek ik Thomas soms met hele waterige ogen aan, ‘ik vind het niet écht heel zielig of verdrietig, het zijn gewoon de hormonen waardoor de watersluizen open gaan’. Eind 2014 kwam er gelukkig een andere pil die mijn lichaam iets beter ontving, de stopweken werden teruggedraaid naar slechts 4 per jaar en naar mate de tijd vorderde ging het steeds beter. De laatste stopweek, die afgelopen week was voelde ik al dat het de beste was die ik in jaren gehad had. En zoiets moet je natuurlijk nooit hardop zeggen..

 

Afgelopen week vroeg ik via een geel briefje een drie maandelijkse herhaling aan van mijn pil. Niets bijzonders zou je zeggen, de pil is op, je vraagt een nieuwe aan en met de snelheid van de apotheek is alles vaak net op tijd binnen. Een prima systeem. Afgelopen week werd ik gebeld op de dag dat ik mijn nieuwe doosje pillen binnen zou krijgen, dat deze uit de handel is gehaald en dus niet meer geleverd wordt. Mijn verbazing schets wanneer ik zelf wat research ga doen en zie dat dit heuselijke feit zo’n 7 maanden geleden al bekend is gemaakt. Door slechte communicatie zit ik nu met een lichaam wat schreeuw naar hormonen en een stopweek die langer duurt dan gepland. Want het nadeel van zo’n pil is dat je hem wél volgens een strak schema in moet nemen om hem betrouwbaar te houden.

 

Ik weet dat ik dan verander in een bridezilla als ik niet op mijn woorden let, snel emotioneel kan worden en nogal direct over kan komen. Side effects die voorbij komen in de stopweek en de rest van de tijd onderdrukt wordt en gevoed worden met pillen. Na twee dagen vol telefoontjes, miscommunicaties (want de beste opties waren of niet geschikt óf ook niet leverbaar), afwachten en van hot naar her rijden kom ik uiteindelijk aan bij een apotheek die (weliswaar een dag te laat) de nieuwe pil die ik voorgeschreven heb gekregen binnen zou krijgen. Vrijdag: ‘geen probleem, maandag ligt hij bij uw eigen apotheek’. Omdat ik wist dat een bridezilla uithangen geen effect zou hebben, ik niemand over de balie wilde trekken en ik beter wat puppy ogen op kon zetten met een kleine dreiging dat ze het maar gaat regelen (echt op momenten dat het stoom uit mijn vrij geduldige oren uit komt sta ik niet voor mijzelf in) trok ik aan het langste strootje. Bij een andere apotheek was hij wél op voorraad. Daar aangekomen word ik door een jonge knul geholpen, als ik niet heel geïrriteerd was geworden van het hele gedoe was het vast een stuk ongemakkelijker geworden. Natuurlijk moest hier ook het een en ander geregeld worden, kon hij de pil niet meegeven omdat het systeem mijn recept niet opende en eiste ik 3 doosjes (zoals afgesproken) in plaats van 1 doosje die hij van zijn collega mee moest geven. Nu heb ik op medisch gebied al aardig wat haar op mijn tanden gekregen omdat ik al vele kastjes en muren heb gezien. Maar pil loos het weekend ingaan met een lijf wat steeds meer afkick verschijnselen vertoont, (waardoor ik erg slecht slaap en hormonen die alle kanten opvliegen) was er één ding wat die dag gewoon niet ging gebeuren.

 

Uiteindelijk hebben we samen een nieuw recept gemaakt omdat het na een paar telefoontjes en een systeem fout, niet gefixt kon worden en kon hij beginnen aan het leukste gedeelte: dé uitleg van de pil. Hoe een ongewenste zwangerschap te voorkomen en de betrouwbaarheid onder bepaalde omstandigheden. Dames die de pil gebruiken kennen het gesprek wel. En stiekem genoot ik ervan, de jonge knul durfde mij niet in de ogen aan te kijken tijdens het verhaal en heb niemand zo horen mompelen en struikelen over zijn eigen woorden. Ik heb de jongen van de apotheek ook zo’n ‘it’s not you, it’s these cursed pills’ uitleg gegeven, om het allemaal even weg te lachen. Dat werkte meer in  mijn voordeel dan de zijne. Overigens heb ik ook nog nooit zo’n korte uitleg gehad en ik knikte maar begripvol mee. Met een ‘lees voor gebruik de bijsluiter’ boodschap voor thuis, waarna je eigenlijk helemaal niet meer verder wilt met deze pil. Je wordt namelijk al niet goed van het lezen van de lijst met bijwerkingen.

Misschien was dit mijn teken om het erbij te laten, mij te bevrijden van alle nare bijwerkingen en hormonen om aan een gezinnetje te beginnen. Ik hoor van veel meiden en vrouwen dat zij zich na het stoppen van de pil simpelweg veel beter voelen. Want het is toch gek dat je jouw lijf zo vol hormonen propt, met verschillende bijwerkingen, omdat het ‘zo hoort’? Maar dan kom ik weer terug bij de voornaamste reden om door te gaan, in een niet zo’n georganiseerd leven zonder eigen huis kan ik simpelweg nog niet aan een gezin starten denken. En aangezien anticonceptie voor het grootste gedeelte bij de vrouw gerecht komt, een prik pil i.v.m een opnameprobleem voor mij geen optie is, volg ik de kudde en ga ik vol goede moed een nieuwe pil uitproberen.