Als groot dierenliefhebber kan ik mij niet voorstellen dat een dier snel teveel is. Je kiest voor een dier, en dan moet je er ook voor zorgen. Zo simpel is het. Al kan ik mij wel voorstellen dat er in bepaalde gevallen een nieuw huisje gezocht moet worden voor een dier. Waar ik wel moeite mee heb is als dieren als grof vuil buiten gezet worden, en tamme dieren worden gedumpt in de natuur. De Biesbosch is al jaren een perfecte dump plaats voor moeders met kittens, kittens die extra zorg nodig hebben, schildpadden, cavia’s, parkieten, kippen en konijnen. Afgelopen maandag avond was het weer raak. Een vriendin van mij stond op de stoep met 3 kleine kipjes en de boodschap dat er ook een konijn rond liep.

 

Het dumpen van dieren is weer begonnen..

 

 

Wie a zegt, moet ook b zeggen

Dieren lijken net zo makkelijk ingeruild te worden als relaties. Kleine dieren worden groot, en afhankelijk van hoe jij omgaat met je dier, zal jouw dier zich ontwikkelen. Ben jij goed voor je dier, dan zal het beestje goed voor jou zijn. De ene kroelt graag, de ander is wat meer op zichzelf. Het is aan ons om dat te accepteren. Ik vind het zelf altijd mooi als een dier een eigen karakter heeft, dat maakt jouw beestje echt uniek. En geeft jou nog meer redenen om opslag verliefd te worden. En ja kleine puppies worden grote honden en kittens zijn minder lief dan ze er vaak uit zien. Zolang jij je verdiept in het dier wat jij gaat aanschaffen, zullen de nadelen geen verrassing zijn.

 

 

Er worden hier vaker dieren gedumpt

Maandag avond was het dus weer raak en zijn er diverse dieren gedumpt in de polder. Ons afvragen of een dier (en in dit geval een konijn met 3 kippen) is weggelopen van huis doen we niet. Het gebied waar wij wonen is een poldergebied, een Nationaal Natuurpark, en hier staan simpelweg een handjevol huizen. Ik ken mijn buren en ik weet het wanneer iemand een dier mist.

Het is zelfs weleens gebeurd dat er een wielrenner voorbij ons huis reed met een tas op zijn rug, hij stopte langs de weg, pakte iets uit zijn tas en gooide het richting de sloot. Nu zien wij al niet vaak wielrenners met een tas op hun rug, en zomaar iets weggooien is al redelijk apart. Mijn vader is eropaf gegaan en vond een kitten wat flink onder de vlooien zat. Na een opknapbeurt hebben wij er een onwijs lief kitten aan over gehouden die wij ook weer bij een fijn thuis hebben ondergebracht. Wij kunnen nou eenmaal niet alle dieren die jaarlijks hier terecht komen onderdak bieden.

 

 

Onverwacht gezinsuitbreiding

Maandagavond was een uitzondering op de regel. Een vriendin stond voor de deur met 3 kipjes. Terwijl ze samen met haar moeder een rondje reed door de polder en genoot van een hele mooie ondergaande zon zag ze een konijn voorbij huppelen. Ze probeert het konijn te pakken te krijgen en stuit vervolgens op 3 verscholen kipjes. Die op hun beurt vrolijk achter haar aan liepen en spontaan de auto in sprongen. Van; ‘zo, breng ons maar weer naar huis!’. Eenmaal bij ons thuis geven we de kippen een nieuw huis en besluiten Thomas en ik om met zijn vieren nog een poging te wagen het konijn te vangen.

Het konijn vangen was nog een avontuur op zich. Het arme dier was zo geschrokken, vermoeid en gestrest dat ze zich steeds bleef verstoppen. Het was ook een hele warme dag en dan vraag je jezelf al vrij snel af hoelang het dier al zonder eten en drinken zit. En Thomas, mijn held, is zelfs een meterslange smalle pijp in gekropen omdat we het konijn op de parkeerplaats die ze in de Biesbosch aan het aanleggen zijn niet achter wilde laten. Hier rijden de auto’s namelijk hard en lopen er in de nacht ook genoeg roofdieren rond.

 

 

Update 23-05-’18 – 14:40: Het witte kipje bleef dinsdag al achter en is helaas vandaag overleden. Het arme dier heeft duidelijk te lang zonder water gezeten tijdens de hitte..

 

Maar het gaat nog niet zo makkelijk

Het konijn blijkt een vechterijen, bijt van zich af en laat zich moeilijk vangen. Maar het hele avontuur is niet zonder succes. Eenmaal thuis gaan we al snel de nacht in en sta ik de volgende ochtend al vroeg naast het hok. Het konijn deelt nu samen met ons andere konijn het hok. Een konijn wat ik zo’n 9 jaar geleden ook in de polder heb gevonden, en waarvan we nu overtuigend weten dat het echt een mannetje is. En hij is helemaal verliefd op onze nieuwe aanwinst. Het konijn blijkt niet langer een wolf in schaapskleren te zijn en is een enorm mooi en lief knuffeldier. En is zichtbaar dankbaar voor al het lekkere eten en haar mooie nieuwe hok.

De kipjes zijn meer dan welkom in ons kippenhok. Alleen zijn ze zoveel kleiner dan onze andere kippen dat we de nodige aanpassingen moesten maken, en ik gisteren al meerdere keren kippen uit de tuin kon plukken. Maar dat vangen is geen probleem. De kippen zijn tam en blijven zitten als je ze wilt pakken. Hierdoor blijken ze de perfecte fotomodellen en heb ik er nieuwe vrienden voor het leven bij. Want zo voelt het. Ze zijn zo lief en gewend aan mensen, net als het konijn, dat ik mij echt afvraag wie er in hemelsnaam zulke mooie en lieve dieren achterlaat in de polder.. Ik denk dat we het nooit zullen weten.

 

 

Zit je in een lastige situatie, dan is er altijd een oplossing!

Zit jij in een soortgelijke situatie maar durf je er niet over te praten? Dan kun je altijd beter een vriend of familie om hulp vragen, een oproep plaatsen, de dieren verkopen of ze naar het asiel brengen. Dit is altijd beter dan het dumpen van dieren en ze vervolgens aan hun lot over te laten. Een gezelschapsdier heeft namelijk geen overlevingskans in het wild. En ik hoop dat ik, door het delen van mijn verhaal, wat mensen wakker kan schudden. Een dier is geen speelgoed wat je zomaar inruilt, denk daarom altijd na voor je een dier aanschaft en verdiep je in het dier zodat je weet wat je kunt verwachten.

 

Heb jij weleens een dier opgevangen of gered?