Week 7: Boer zoekt vrouw | Bloed, zweet én hanen!

De aflevering waarin het allemaal moet gaan gebeuren. Complottheorieën, bloed, zweet & hanen!
De aflevering van deze zondag gemist? Het verslag wat je niet wilt missen ligt binnen handbereik.
Lees verder om te zien hoe het de boeren en boerin deze week is vergaan.

Bij ons Jo-hèn dartelen zijn nog niet gemolken duifjes tussen de pasgeboren kalfjes. Zij mogen de kalfjes naar hun nieuwe vertrek begeleiden. En Johan geniet er duidelijk van, hoe meer er mis gaat, hoe beter. En dat maakt dat de dames in de ogen van hun prins al snel minder ver zijn dan toen ze begonnen. Grote Ingrid, langharige Ingrid of schuldsanering Ingrid met haar Deens ogende zelfgebreide – geitenwollensokken- trui bevind zich op glad ijs. Na een paar dagen gaan we de ware aard zien van deze pittige dame die niet snel een ander laat vertellen wat ze moet doen of verwachten. Terwijl Johan de kaart van zijn land laat zien horen we de dollartekens al klinken. Kortharige Ingrid, die later in de aflevering een bijna(!) Twix-kus (we blijven in de chocolade zoenen hangen) niet aan durft te nemen, creëert een momentje voor haar en ons Johan alleen. Dit tot groot ongenoegen van langhaar. Terwijl ze samen een rondje rijden met de trekker loopt langharige Ingrid als een verloren lammetje terug naar de kudde, alleen haar innerlijke kompas is defect en al snel word haar dwaalspoor als een ontsnappingspoging gezien. Boos als ze is, omdat haar alleen momentje ingepikt is door andere Ingrid, draait ze het verhaal moeiteloos om. Van mishandeling was nog geen sprake, maar een minuutje alleen is kan natuurlijk al snel als marteling opgevat worden. Bang dat andere Ingrid eerder bij de schatkist is die aangekruist staat op de kaart.

Om de strijdbijl te begraven is er hutspot nodig, heel veel hutspot. En dat is het ideale moment voor Johan zodat hij zich even een uurtje van langhaar kan verlossen. Een perfect moment om de hele dag even te overdenken. Een moment wat door andere Ingrid weer niet te lang mag duren (Luv is in the air!). En om nog even terug te komen op het langverwachte bijna kus(!) moment in huize Jo-hén, het doet langharige Ingrid gillen als een speenvarken. Het blijkt namelijk dat vrouwen die willen, hard gaan gillen. Ingrid gil maar een eind weg, Johan heeft korthaar al in zijn broekzak en jij mag op de eerste pond terug naar huis.

In viva la Franse blijft het landschap en weer stipt op nummer een staan als Joske dé hamvraag van de week neerlegt bij Leonie. Maar ook Jos vind ze leuk en hiermee komt hij op een gedeelde eerste plaats. En juist nu the game on is zou je babes in bikini’s verwachten wanneer er een stuk plastic op wielen gewassen moet worden. Mij is altijd gekeerd dat een vent op een Fendt een flikker is. En met die woorden in mij achterhoofd kijk ik naar twee babes in een vormloos ketelpak, beide strijdend om het hart van Jos. Zal Leonie haar voorsprong behaald tijdens de Dagdates aan het kwijtraken zijn? Denkt ze dat de race al gelopen is?

Wanneer Leonie haar spierballen toont in de melkput sniekt Saskia er tussenuit met Jos. Eerder bespraken de dames hun gevoelend voor Jos al met elkaar. En na ieder zin van Leonie vloeide er twee maal een ‘ik vind Jos ook hééééél erg leuk’ over de lippen van Saskia. Er zijn duidelijk genoeg Franse vlinders losgelaten! Saskia wilt haar positie veiligstellen en verklaart Jos de liefde. Bij hem is er voor beide meiden nog geen sprake hiervan maar hij zal het op allebei wel kunnen worden. Hele wijze woorden van een boer die graag zijn kansen eens goed overdenkt tijdens een mooie rustige nacht. Maar het ziet er niet goed uit voor de sportieve blonde en nacht is het nog lange na niet. Saskia stort haar hart uit en bezegelt haar boodschap met een kus. En hiermee hoopt ze tien stappen voor te komen op haar concurrentie. Tactiek, puur tactiek van een meisje dat haar hoop op een Hollandse boer in Frankrijk haast al op had gegeven. Ze zet haar jokers in en doelt op een hele grote BINGO. Het hoofd van Jos moet op hol gebracht worden zodat het niet meer te resetten is. Gaat het ooit nog rustig worden in het Franse kamp der liefde?

De dag na de verjaardag van Patrick gaat het in het timmerparadijs om leven en dood.
Aletta pakt uit. Ze wilt nu ein-de-lijk die lang verwachte testosteron bommen zien, spierballen, bezweette ontblote torso’s en bloed! Er staat die avond namelijk een hanen stoofpot op het menu en de mannen zouden dat kunstje even moeten kunnen klaren. Aha.. Think again! Je brengt toch geen gevoelige mannen naar het eiland om ze vervolgens te veranderen in ijskoude moordenaars? De hanen vangen is een ander verhaal en een klein kunstje voor de mannen, die ook al snel op hun knietjes door het stof gaan. En dan zien we het, dé sandalen van Jan, dé sandalen. Ik denk dat hij hierbij zijn gehele voorsprong omver heeft geholpen. Aletta daarentegen begint zich steeds meer op haar smak te voelen en probeert de mannen zelfs te verleiden. De zoete verleiding van Bonaire, er worden zelfs sieraden gedragend!

Eindelijk zien we iets van het adembenemend mooie Bonaire. Een boot, zongebruinde (verbrande) lichamen , palmbomen, een wit gekleurd huwelijksreis-strand en helder blauw water! Bij het betreden van dit mooie paradijs zien we de ogen van de mannen eindelijk echt glunderen. This might be their lucky dag. Even geen blèrende geiten en geen eindeloze lijst met klusjes. En eindelijk, ein-de-lijk, EINDELIJK blote torso’s in het zand! Ik moest drie keer knipperen om er zeker van te zijn. En zeker ben ik van mijn zaak, net als Aletta. Ze voelt zich eindelijk weer vrouw! De vrouwelijke Dexter die eerst een haan móét slachten om daarna heerlijk te kunnen relaxen. En als ik op de torso’s af moet gaan, dan zal ik als ik haar was wel voor Patrick gaan. De man die geen dode geit op zijn torso draagt.

Later die avond zien wij hoe toyboy Patrick een gevoelige snaar probeert te raken bij Aletta. Hoe hard Jan het nog probeert om Patrick bij tl-licht op een plastic kuipstoeltje te zetten, blijft hij buiten bij een knapperig haardvuurtje zijn kunstje vertonen. En het werkt. Aletta d’r oogjes beginnen te glimmen, worden vochtig en gevoelens kruipen waar ze niet gaan kunnen. Uiteraard wordt dit allemaal ontkent, het uitspreken zal het alleen maar lastiger maken in het tropische timmerkamp. En ondertussen word de hanensoep alleen maar zouter door de tranen van Aletta. Eindelijk een sprong de goede richting op!

Het druilerige, gure, natte en vooral koude weer in Canada weerspiegelt de stemming in huize Jan. Net wanneer Jan eindelijk een moment alleen pakt met Judith moet zij haar gal spuwen. Ze is dan misschien wel de pittige meid die Jan graag wilt, zelf haalt ze liever het gas eraf dan dat ze gas erbie geeft. Een zet waar Jan alles behalve rekening mee had gehouden. De gelopen race moet dus echt eerst nog gelopen worden. Het wordt tijd dat glutenvrije Claire het veld gaat ruimen om de liefde van Judith een kans te geven. Maar dat éne stukkie liefde moet nog gaan groeien. De hamvraag is of Judith hem die kans wel wílt geven om dat boontje te laten ontkiemen. Claire heeft ook op haar beurt haar bedenkingen en ook zij spreekt ze uit naar Jan. We komen hierbij tot maar een conclusie, Jan valt tegen. Woorden die Jan alleen maar stiller maken en de oorlog in zijn hoofd groter. Meiden zijn dus echt niet zo leuk als ze leken..

In het saaie Canada blijft de regen vallen en zijn ondertussen alle magazines al gelezen. Claire trekt haar fluffy trui aan om de besproken knuffel van vorige week bijj Jan te ontlokken. Een mooie poging die onopgemerkt blijft. Jan is en blijft in gedachten verzonken. De meiden hebben stuk voor stuk teveel pit en willen steeds maar wat doen. Vervolgens wordt er na lang aandringen een tocht langs de oude kroegen waar Jan zijn Canadese liefdesleven mis is gelopen ingezet. Dikke pret en de ene na de andere ongemakkelijke stiltes wisselen elkaar af. Eenmaal thuis van de tocht galmen de klanken van de radio door de lege vertrekken die Jan zijn chalet rijk is. De meiden dansen alsof hun leven ervan af hangt en de heupen zwieren sierlijk in de rondte. En waar is Jan? Het word hem allemaal even teveel en als een uitgelekte dweil hangt hij zich in de kast.. Een kast waar hij misschien wel uit gaat kruipen in de volgende aflevering.

Er móet volgende week iets gebeuren..

Er wordt of iemand ten huwelijk gevraagd of hij komt letterlijk en figuurlijk uit de kast. De gemoederen zullen in ieder geval hoog oplopen en ik popel om de volgende aflevering te zien!

Onze lazy farmer Wim maakt een ommetje in zijn achtertuin met de dames, deze Timon gaat met zijn Pumba’s op pad. Er moet namelijk eten gezocht worden voor het avondmaal. Hierna vervolgen ze hun weg naar een mooi watertje op het landgoed van Wim. Eenmaal daar aangekomen zijn we getuigen van beelden van wild vlees, heel veel wit vlees. Deze schaars geklede momenten brengen talrijke vruchtbare momenten met zich mee waarin er ongegeneerd geflirt mag worden. Wim is los en wordt wild van al het vlees van Evelyne en de dieren-print bikini van Janne kan wel even wachten. Eenmaal wachtend op de rotsen krijgt Janne weer een visioen vanuit de nabije toekomst. Ze ziet zich hier namelijk nog vaker komen, ze maakt de rotsen dan wat schoon en zet er een stoeltje neer. Wim ontbreekt helemaal in het plaatje en stiekem is dit toch wel de ultieme plek voor haar jacuzzi. Nu ben ik er benieuwd of dromen en Tanzania voor Janne uit ga komen!

In het slavenkamp krijgt het personeel een avondje vrij en duikt Wim met zijn dames de keuken in. Dit betekent dat de dames gaan koken en Wim bevelen uit mag delen. Een gemiste kans meneer, de dames zijn je een stap voor en voor Wim het door heeft loopt hij zijn benen wat onwennig uit zij reed om de dames op hun wenken van kookgerei te voorzien. Janne probeert eenmaal aan tafel al spaghetti slurpend een verleidelijke blik Wim z’n kant op te gooien, heel subtiel en totaal gemist. Hij had de muziek wel gehoord maar de dans gemist.

Druilerig kijkt hij om zich heen wanneer het moment daar is, de tafel moet afgeruimd worden maar geen personeel te zien. Nog even mept hij subtiel op de tafel, maar tevergeefs, de inboorlingen zijn toch écht een avondje naar hun eigen hut.  Janne merkt dat het Evelyne allemaal wat makkelijker afgaat en scherpt haar tactiek wat aan. Evelyne heeft nu immers wel genoeg aandacht gehad en ze zijn het er beiden wel over eens dat Wim eens wat meer dankbaar mag zijn voor het werk dat zijn personeel voor hem verzet. Een eigen kopje koffie zetten is meneer dan ook vreemd geworden in de laatste verstreken jaren in Tanzania. Bij uitstek de meest luie boer uit de gehele BZV geschiedenis. Naar mate er meer wij glazen achterover geslagen worden kijkt ze, Janne, hoever ze bij Wim kan gaan, lachen gieren brullen, maar eerlijk is eerlijk, Wim vind het onbeleefd en totaal overbodig. Well done Janne, weer een move die je beter had kunnen overdenken.

Hakuna matata, lieve lezers.
En tot volgende week!

Volg jij Linda’s Lifestyle & Travel Notebook al op Bloglovin‘,  Twitter en/of Instagram?

Bron Plaatjes: KRO & –klik-.