Amstelwijck Park, Dordrecht
– Coronacolumn –
nu is heel Nederland een beetje ‘chronisch ziek’
Van het leven zonder het ontvangen van mensen tot vragen of iemand je wilt helpen met de boodschappen. Ik leefde al redelijk in afzondering voordat het cool was en quarantaine heette. Mijn leven mét Corona is alleen wat spannender dan het hiervoor was. De polder ook een stukje drukker. Want nu mensen noodgedwongen thuis zitten gaan de ogen open voor meer. Ik zie kinderen spelen in de Biesbosch, ouderen op een bankje zitten en de halve stad de hond uit laten. Vooral de beestjes zijn blij met alle extra aandacht. Dat is gelijk weer mooi meegenomen.
Net als moeder aarde. Na alle droogte, hitte en de allesverwoestende branden, de acties om de aarde af te koelen en de ene klimaat staking na de andere heeft de aarde ons tot halt geroepen. Moeder aarde trapte zelf op de rem. De afgelopen weken bleven de meeste vliegtuigen aan de grond, werden grote fabrieken stilgelegd en staan de meeste auto’s nog op de oprit.
Steden als Rome en Milaan herkennen we helemaal niet meer terug. Pas nu komt alle schoonheid tot zijn (of misschien wel haar) recht. Want ja – de schoonheid van Rome vind ik toch eerder vrouwelijk dan mannelijk, maar dat ter zijde. De kanalen in Venetië zijn rustiger dan ooit. Het water is helder en we zien weer vissen en zelfs dolfijnen zwemmen. Ook de zwanen keren terug naar huis. Wat hebben wij mensen toch veel over genomen, de natuur neemt het nu even terug.
Het is bijzonder om te zien dat de hele wereld in één klap stil lijkt te staan. Deze ongekende tijden halen letterlijk het beste en het slechtste in mensen naar boven. Het is een klap voor de mensheid maar tegelijkertijd een cadeau voor de aarde. Het is vooral de verbroedering die ontstaat die ik zo mooi vind. De kracht die mensen hebben om elkaar te helpen. Daar kunnen we wat van leren. Mijn wens is, dat wanneer het stof neergedwarreld en de rook opgetrokken is, het virus bestreden en de straten weer open zijn voor publiek, dat wij dan met zijn allen die alles verbindende verbroedering vasthouden. Want mensen, wat is het leven op deze manier, waarin we meer oog voor elkaar hebben en tijd samen doorbrengen, toch ongelofelijk mooi.
Wat heeft het thuis zitten jou al gebracht?
P.s. ondanks dat het een verwoestend virus is, ik het niemand toewens en zelf doodsbang ben om geïnfecteerd te raken, wil ik toch deze column delen. Om te laten zien dat ieder nadeel, hoe bizar ook, toch een voordeel heeft. Misschien is deze voetnoot overbodig, maar wilde het toch graag even delen.
Coronacolumn: heel Nederland een beetje ‘chronisch ziek’, een verhaal geschreven door Linda. Lees mijn disclaimer.
Hmm
Deze afzondering is zeker niet cool, denk niet dat veel mensen dit zullen zeggen.
Ook ik ben chronisch ziek, maar verschil met nu is dat als ik weg kan (omdat het fysiek haalbaar is) het nog niet eens mag.
Het is het gevoel dat er achter zit, ik voel me extra beperkt. En nee, ik voel me daardoor niet extra zielig (niet dat ik dat van jou zeg!).
Voorheen wat het juist super fijn om weg te kunnen, bv lekker onbezorgd shoppen.
De veranderende natuur is super mooi om te kunnen zien!
Heel mooi gezegd. Ik hoop ook dat het zo blijft (zonder virus), maar ben bang dat iedereen toch weer in een gehaast en zelfde patroon vervalt…
Auteur
Ze zeggen dat als je iets 3 weken doet, je eraan gewend bent. Dat je in principe 3 weken nodig hebt om een nieuwe gewoonte aan te leren.. dus je voelt hem al aankomen denk ik, ik ben heeeel benieuwd haha!
Ik vind het prachtig om te zien hoe de natuur nu echt even op adem kan komen. Online zie je tal van foto’s van dieren die zich wagen op plekken waar het anders stikt van de mensen. Het water in Venetië zit terug vol leven. Ik ben alleen bang dat de mens met zijn superioriteitsdenken algauw terug al het andere leven in een hoekje zal duwen eens deze crisis voorbij is.
Heel mooi geschreven, het doet mensen inderdaad relativeren en beseffen hoe bijzonder het normale leven eigenlijk was.
Wat heb je dit prachtig geschreven meid.. ik probeer ook elke dag mijn zegeningen te tellen.
Ja echt he, ik keek via de webcam naar de toeristische highlights over de wereld en je ziet inderdaad nu de schoonheid zoveel meer. Ik werk thuis op het moment en mijn drie kids zijn ook thuis, geen school. Mijn kinderen zijn al groot, tieners, en ons huisje is inimini dus het is wel krap en druk maar supergezellig om zoveel tijd samen door te brengen.
ps. prachtige foto’s weer!
Ik vind het inderdaad heel mooi om te zien wat er nu met de aarde gebeurd. Hopelijk is dit de wake up call die we nodig hadden!
Vooral dit stuk sprak mij aan: Net als moeder aarde. Na alle droogte, hitte en de allesverwoestende branden, de acties om de aarde af te koelen en de ene klimaat staking na de andere heeft de aarde ons tot halt geroepen. Moeder aarde trapte zelf op de rem. De afgelopen weken bleven de meeste vliegtuigen aan de grond, werden grote fabrieken stilgelegd en staan de meeste auto’s nog op de oprit.
En zo is het maar net, we worden even op stil gezet en de wereld bloeit weer langzaam op. Mooi geschreven Linda 🙂
Ik geniet van initiatieven die overal opgestart worden als muziekles en kunstles. Ik geniet er van en mijn kinderen helemaal
Ik snap wel wat je bedoelt. Ik las ook ergens dat introverten nu eindelijk zich niet meer hoeven aan te passen aan een extraverte wereld. Omdat die nu meer past bij introverte mensen.
Ben het helemaal met Rachel eens haha! En wat heb je toch prachtige foto’s, lijkt wel een sprookjesbos!
mooi verwoord!! ik word er zo langzamerhand schijtziek van als ik het zo even mag formuleren
Mooi en helemaal mee eens!
Helemaal waar. Prachtige foto’s. Ik herken wel de voordelen van de schonere natuur. Laten we straks als alles weer (hopelijk snel) normaal is, allemaal ietsje pietsje bewuster zijn wat voor vrijheden we ‘normaal’ hebben!